Νομίζω ήταν τέτοια εποχή όταν, πριν χρόνια, σου είπα ότι σκεφτόμουν να κόψω τα μαλλιά μου. Είχες αντίρρηση: "Τουλάχιστον μην τα κόψεις πολύ κοντά", είπες, "είναι πολύ όμορφα έτσι όπως τα 'χεις. Υγιή και όμορφα, μακριά μαλλιά."
Ξαφνιάστηκα με την συνέχεια και την ανάπτυξη της συζήτησης και έχω την αίσθηση ότι έχω χάσει μεγάλο μέρος της, λόγω ακριβώς αυτού του ξαφνιάσματος. "Τα έχω βαρεθεί κι εξάλλου χρειάζομαι μια αλλαγή", πρέπει να είπα, γιατί θυμάμαι που προσπάθησες να διακρίνεις τι στ' αλήθεια είναι αυτό που είχα βαρεθεί, χωρίς ωστόσο να ξεφύγεις καθόλου από την αφορμή της κουβέντας μας, που ήταν τα μαλλιά μου. Δε θα μπορούσες βέβαια να ξέρεις ότι δε θα μου 'παιρνες λέξη, αφού το πιο βαρετό κομμάτι της ανίας μου ήταν η αναφορά στις αιτίες της.
Θυμάμαι που, όσο εσύ μιλούσες, εγώ σκεφτόμουν ότι αυτή ήταν ίσως η μόνη αμιγώς γυναικεία συζήτηση που έγινε ποτέ μεταξύ μας. Η συνειδητοποίηση της σπανιότητας του γεγονότος, με έκανε να χάσω σταδιακά την προσοχή μου στα λόγια σου, με αποτέλεσμα να μην μπορώ σήμερα να θυμηθώ τα ακριβή σου επιχειρήματα. Θυμάμαι όμως πολύ καλά ότι παρακολουθούσα την εξέλιξη ενός άλλου σημαντικότερου και θαυμάσιου φαινομένου που με απασχολούσε πολύ περισσότερο από μια κουπ. Θυμάμαι που σκέφτηκα πως, παρότι για πολλά χρόνια το θεωρούσα εντελώς απίθανο, ίσως τελικά μπορούσαμε να είμαστε απλώς δύο γυναίκες, χωρίς τίτλους και άλλες χρεώσεις, κι ενίοτε να ασχολούμαστε με θέματα ομορφιάς σ' ένα τραπεζάκι με δυο καφέδες ανάμεσά μας. Φαίνεται πως ακόμα και η πιο κοινότοπη απλότητα θέλει το χρόνο της για να εκφραστεί.
Κατάφερα να ανακτήσω την προσοχή μου στα λόγια σου, στην τελευταία μόλις -όπως αποδείχτηκε- φράση σου, όταν μου είπες: "Γι' αυτό σου λέω, είναι κρίμα να κόψεις τόσο ωραία μαλλιά για χάρη της ψευδαίσθησης ότι προχώρησες σε μια αλλαγή. Βρες ν' αλλάξεις κάτι άλλο που να διαρκέσει περισσότερο από μερικούς μήνες - τόσο δε θα χρειαστεί για να ξαναμακρύνουν τα κομμένα σου μαλλιά;"
Στο μεταξύ, κι όσο εγώ έψαχνα μια αλλαγή που να φτουράει, εσύ βρήκες για σένα την αλλαγή που θα διαρκούσε για πάντα. Εμένα μου πήρε λίγα χρόνια ακόμα, αλλά τελικά κατέληξα στις αλλαγές που χρειαζόμουν -προσωρινά έστω- χωρίς να φτάσω σε ακρότητες σαν τη δική σου. Ευτυχώς θυμόμουν διαρκώς ότι έπρεπε να είμαι προσεκτική με τις αλλαγές· να διαλέγω από δαύτες, εκείνες που δε φαίνονται με την πρώτη ματιά. Έτσι, δεν έκοψα ποτέ τα μαλλιά μου.
.
