Τίναγμα

Στο πέταγμα, αυτό που μετράει είναι η απόφαση και η τόλμη. Δε φτάνει να ξέρεις ότι μπορείς -μάλλον, ακόμα κι όταν το ξέρεις- πρέπει και να ανοίξεις τα φτερά. Δε φτάνει ν' ανοίξεις τα φτερά, πρέπει και να φτερουγίσεις. Αλλά ακόμα κι όταν φτερουγίσεις, αυτό που τελικά θα σε πάει ψηλά, δεν είναι η ικανότητα αλλά η βούληση. Αυτό που θα σε πάει ψηλά είναι το τίναγμα. Η αποφασιστική εκείνη παράδοση στην έλξη που ασκεί πάνω σου ο ουρανός, που δε χωράει αμφιβολίες και δεύτερες σκέψεις. Η απόφαση ν' αφήσεις το έδαφος, ακόμα κι αν δεν ξέρεις από τι υλικά είναι φτιαγμένος ο ουρανός. Σημασία δεν έχει τι θα δεις από ψηλά, αλλά η επιθυμία σου να το δεις, ό,τι και να 'ναι.

Κι όλο καθυστερώ την απογείωση προφασιζόμενη τεχνικά προβλήματα. Σκέφτομαι αυτούς που δεν ξέρουν να πετούν και φοβάμαι το φθόνο τους. Φοβάμαι πως πρέπει να δικαιολογηθώ που έχω κάτι που δεν έχουν. Μένω κοντά τους, εδώ κάτω, από έναν αυτοκαταστροφικό οίκτο για την ανικανότητά τους να αναγνωρίσουν τη διαφορετικότητα.

Ίσως τελικά μ' αρέσει ο πόλεμος. Αλλά, αγνοώντας τις στρατηγικές της αερομαχίας, φοβάμαι μήπως δε σταθώ αντάξια των ειδικών απαιτήσεων των εναέριων συγκρούσεων. Ξέρω καλά τον πόλεμο εδώ κάτω -είμαι βετεράνος- κι ανησυχώ μήπως η ηρεμία εκεί ψηλά με χαλαρώσει και χάσω την αγριότητά μου, γιατί τότε είμαι χαμένη, αφού δεν ξέρω άλλον τρόπο. Η πολεμική μου τακτική στις μάχες εδώ κάτω με έχει βγάλει ασπροπρόσωπη κάθε φορά, παρότι δεν έχω ακόμα κερδίσει ποτέ οριστικά έναν πόλεμο. Μόνο μάχες κερδίζω απωθώντας τον εχθρό, αλλά φοβάμαι ακόμα να του γυρίσω υπεροπτικά την πλάτη, σίγουρη για τη δύναμή μου.

Μ' αρέσει ο πόλεμος. Κι έτσι, κάθε φορά που ξεμένω από αντιπάλους, μάχομαι τον εαυτό μου.











An Eagle in Flight, by Susanna Katherine

Εχθρός

Όταν ο άνθρωπος έγινε το κυρίαρχο είδος πάνω στον πλανήτη και με την προοπτική της υπερκάλυψης του διαθέσιμου χώρου που θα εξυπηρετούσε το ραγδαίο πολλαπλασιασμό του, η ίδια η ζωή βρήκε τον τρόπο να προστατευτεί από αυτόν. Έθεσε λοιπόν σε εφαρμογή και ανέπτυξε το σατανικό σχέδιο να σπείρει μεταξύ των ανθρώπων τη διχόνοια. Κατάφερε να κάνει τον άνθρωπο εχθρό του είδους του. Οι άνθρωποι για αιώνες επιδόθηκαν σε έναν αγώνα για την καταστροφή των άλλων ανθρώπων.

Όμως, αφού ο άνθρωπος δεν είχε φυσικούς εχθρούς στα άλλα είδη, ο ρυθμός πολλαπλασιασμού του συνέχιζε να είναι μεγαλύτερος από το ρυθμό εξαφάνισής του. Έτσι, ενώ ποτέ δεν εγκαταλείφθηκε το αρχικό καταστρεπτικό σχέδιο, τέθηκε σε εφαρμογή και ένα άλλο σκοτεινότερο. Κάθε άνθρωπος επρόκειτο να αναπτύξει ένα μηχανισμό με τον οποίο θα κατέστρεφε τον ίδιο του τον εαυτό. Αυτό ήταν σχέδιο εξυπνότερο και οικονομικότερο. Και μπορεί ακόμα να μην έχει φανεί η αποτελεσματικότητά του, προχωράει όμως σταθερά και πάντως, τουλάχιστον για τον κατασκευαστή είναι πιο διασκεδαστικό να βλέπει πως ο άνθρωπος δεν έχει πάρει ούτε μυρωδιά της παγίδας που του έχει στηθεί, αντίθετα νομίζει ότι είναι ελεύθερος.










Το έργο "Human Breaking" του Bruce Combs

Τίμος

Ο συνάδελφος με την ίδια ειδικότητα μ’ εμένα στη δουλειά, είναι τόσο χαμηλών τόνων, που υπάρχουν άνθρωποι στην εταιρεία που δεν τον έχουν δει ποτέ. Κάποιοι δεν ξέρουν ότι εργάζεται κι αυτός εκεί. Ακόμα και συνάδελφοι που τον γνωρίζουν χρόνια, τον έχουν ξεχάσει. Είναι τόσο αμίλητος και αθόρυβος που, ενώ τον συναντάς σε κάποιον διάδρομο πού και πού, η εντύπωση που σου αφήνει είναι μια αόριστη, φευγαλέα υποψία ότι κάτι σου θυμίζει, όμως αυτή δε διαρκεί μιας και η προσοχή σου αποσπάται εύκολα από κάτι άλλο πιο ενδιαφέρον - ακόμα και από το χρώμα του δαπέδου.
Έρχεται, φεύγει ο Τίμος, κανένας δεν τον παίρνει χαμπάρι. Είναι κρυμμένος.

Όταν, ένα θέμα που αφορά τη δουλειά που μοιραζόμαστε, τίθεται από τη διοίκηση είμαι η μόνη στην οποία απευθύνονται. Κανείς δεν θυμάται ότι αυτό το τμήμα απασχολεί δύο εργαζόμενους της ίδιας ειδικότητας. Οπότε, όταν το θέμα που θα τεθεί θα είναι μια απόλυση λόγω της μοδάτης ανάγκης συρρίκνωσης του υπαλληλικού προσωπικού, στοιχηματίζω ότι αυτή θα αφορά εμένα. Ο Τίμος είναι προστατευμένος. Κανείς δεν θα ασχοληθεί να τον εντοπίσει, αφού κανείς δεν ξέρει ότι υπάρχει. Ποιος θα σκεφτόταν να απολύσει κάποιον που δεν ξέρει ότι υπάρχει; Η χαρά του να απολύεις άλλωστε, βρίσκεται στο να μπορείς να δεις τον απολυθέντα κι ο Τίμος δε φαίνεται. Είναι καλά κρυμμένος.











_